کرونا؛ ویروسی برای همیشه‌

آبادان خبر _1-وقت آن است با صدای بلند بگوییم که ویروس کرونا ریشه‌کن‌شدنی نیست. این ویروس اکنون خود را به بیش از ده گونه جانوری رسانده که می‌تواند تکثیر شود. ایمنی گله‌ای در دنیای کنونی امکان‌پذیر نیست و بیشتر کشورها به واکسن کافی دسترسی ندارند. حتی کشورهایی که بسیاری از جمعیت خود را واکسینه کرده‌اند، در برابر شیوع انواع مختلف آن آسیب‌پذیر خواهند ماند. این ویروس آمده تا بماند. اکنون چه باید چه کرد؟‌

۲-تجربه تاریخی نشان داده که شکست یک بیماری تنها به مدد پول و منابع امکان‌پذیر نیست بلکه راه‌حل در ایده‌ها و راهبردهاست. دولت‌ها باید از فناوری‌های تازه بهره ببرند تا در شناسایی و مهار همه‌گیری، بهتر عمل کنند. یعنی استقبال از سامانه‌های هشداردهنده خطر برای اطلاع‌رسانی افراد پیرامون احتمال آلودگی. این به معنای افزایش قابلیت‌ها برای توالی ژنوم‌های ویروسی است، به گونه‌ای که محققان به سرعت دریابند که کدام نوع در کجا قرار دارد و کدام واکسن برای آن به خوبی کار می‌کند. هر چه کشورها با سرعت کمتری افراد در معرض شیوع ویروس را واکسینه کنند، احتمال پدیداری انواع مختلف ویروس بیشتر می‌شود.‌

۳- آنچه روزی یک بحران کوتاه‌مدت تصور می‌شد، امروز یک مبارزه طولانی و آهسته با یک ویروس مقاوم است. شوربختانه، کووید ۱۹ در لحظه ژئوپلتیک نامطلوبی بروز کرده است. دوره‌ای از افزایش ملی‌گرایی‌ها و مردم‌فریبی‌ها. به این ترتیب، نمی‌توان امیدوار یک واکنش مشترک جهانی بود. دو کشوری که داعیه رهبری جهانی دارند نیز خود در این بحران مقصرند. چین در به اشتراک گذاشتن اطلاعات از آنچه رخ داد کوتاهی کرد و ایالات‌متحده نیز هشدارهای اولیه شیوع ویروس را نادیده گرفت. برخی کشورها همچون تایوان و ویتنام که از ویروس سارس ۲۰۰۳ درس‌های زیادی گرفته بودند، با موفقیت در برابر کووید ۱۹ ایستادند.‌

۴- تولید واکسن، یکی از اندک نقاط روشن دنیای تاریک مبارزه با کروناست. شرکت‌های دارویی به کمک دولت‌ها تلاش می‌کنند تا واکسن‌های تازه قدرتمندی بسازند. اگرچه تولید واکسن‌ها حاصل همکاری‌های بین‌المللی بود، اما توزیع آن چنین نبود. در ماه می، مدیرکل سازمان بهداشت جهانی با اشاره به اینکه ۷۵ درصد از دوزهای واکسن تنها به ده کشور رسیده، این شیوه توزیع را یک رسوایی خواند که باعث تداوم همه‌گیری می‌شود. در آن زمان که آمریکایی‌ها توانستند بدون ماسک به تعطیلات تابستانی بروند، اجساد قربانیان هند که با تنها سه درصد از جمعیتش واکسینه شده‌اند، در کوره‌های آتش می‌سوخت.‌

۵- با این حال، اگر فردا روزی همه انسان‌های روی کره زمین واکسینه شوند، ویروس SARS-CoV-2 همچنان در چندین گونه جانوری از میمون‌ها گرفته تا گربه‌ها و گوزن‌ها زندگی می‌کند. اگرچه هنوز شواهدی مبنی بر انتقال مداوم از انسان به حیوان و سپس بازگشت به انسان وجود ندارد، اما کشف SARS-CoV-2 در بسیاری از گونه‌ها این فرضیه را قوت می‌بخشد.‌

۶- رویای مصونیت گله‌ای نیز رنگ باخته است. سوئد چنین روشی را دنبال کرد اما تنها پس از عفونت و مرگ و میرهای بالاتری از مجارستان، دانمارک، فنلاند و نروژ این روش را کنار گذاشت. اکنون روشن شده که جهان نمی‌تواند منتظر ایمنی گله‌ای بماند.‌

۷- روزانه بیش از نیم میلیون ابتلای تازه کویید ۱۹ گزارش می‌شود. هر فرد آلوده صدها میلیارد ذره ویروس دارد که همگی به طور مداوم در حال تکثیر هستند. هر دور از تکثیر هر ذره ویروسی به طور متوسط ۳۰ جهش دارد. به این ترتیب این خطر روز افزون وجود دارد که برخی از آنها منجر به ویروس‌های خطرناک‌تر و کشنده‌تر تبدیل شوند.‌

۸- هر نوع تازه ویروسی ممکن است به واکسن‌های تازه‌ای نیاز داشته باشد. این به چالش عظیم لجستیکی میلیاردها نفر در نزدیک به ۲۰۰ کشور، افزوده است.‌

۹- ایالات‌متحده به عنوان یک کشور ثروتمند، قدرتمند و پیشرفته از نظر علمی در موقعیت بهینه‌ای قرار دارد تا رهبری طولانی‌مدت مبارزه با کووید ۱۹ را به دست گیرد. برای این کار، آمریکا باید اعتبار خود را در رهبری جهانی بهداشت عمومی، بازیابی کند. برای شروع باید مسیر خود را به سمت موارد ابتلای صفر در داخل کشور به پیش ببرد.‌

۱۰- یکی از مهم‌ترین موارد گمشده در برنامه واکسیناسیون ایالات‌متحده، قدرت استقرار سریع و هدفمند است. واکسن‌ها باید در مناطقی از کشور با نرخ آلودگی بالا توزیع شوند تا از افرادی که در معرض خطر ابتلا به این بیماری هستند، محافظت شود. اگر ایالات‌متحده معمای کنترل شیوع کووید۱۹ در داخل را حل کند و کشور را در برابر ورود ویروس از خارج حفاظت کند، می‌تواند طرح اولیه‌اش را در سطح جهانی به اشتراک بگذارد.‌

۱۱- ایالات‌متحده می‌تواند از یک سیستم نظارت و ردیابی قوی بر بیماری بهره ببرد و هر چه بیشتر در مسیرِ یافتن نشانه‌های شیوع تازه تلاش کند. افزودن اشکال تازه‌تر تشخیص بیماری به سیستم‌های مرسوم گزارش‌دهی به مقامات فعال در حوزه سلامت عمومی نوعی از آگاهی می‌دهد که برای هر فرماندهی در میدان نبرد، الزامی است. به این ترتیب آنها توانایی بیشتری در مهار سریع‌تر ویروس خواهند داشت. بنابراین توالی ویروسی سریع‌تر و ارزان‌تر انجام می‌شود و به دانشمندان اجازه می‌دهد به سرعت عفونت و انواع مختلف آن را کشف کنند.‌

۱۲- ایالات‌متحده و دیگر کشورهای ثروتمند باید بر تولید واکسن‌هایی سرمایه‌گذاری کنند که نیازمند یخچال و فریزر و پرسنل آموزش دیده نباشد.‌

۱۳- ضروری‌ترین نیاز بهداشت عمومی جهانی، سرعت است. با یک اپیدمی ویروسی، زمان تقریبا همه چیز است. هر چه شیوع سریع‌تر کشف شود، قدرت مهار آن بالاتر می‌رود و تشخیص‌دهندگان می‌دانند که باید واکسن را کجا بفرستند.‌

۱۴- دولت‌ها باید با همسایگان خود پیرامون بیماری‌های نوظهور اشتراک اطلاعاتی داشته باشند. دولت‌ها و سازمان‌های غیر دولتی باید داده‌های جمعیتی، اپیدمولوژیک و توالی موارد ناشناخته را در پایگاه داده واحدی قرار دهند. هدف نهایی ایجاد یک پایگاه داده هوش سلامت است تا دانشمندان به کمک آن بتوانند داده‌های مورد نیاز برای آزمایش‌های تشخیصی، داروها و واکسن‌ها را در اختیار داشته باشند.‌

این مقاله در نشریه «فارین افر» ایالات‌متحده منتشر شده است.‌

نویسندگان:‌

لری بریلینت (Larry Brilliant)، لیزا دانزیگ (Lisa Danzig)، کارن اوپنهایمر (, Karen Oppenheimer)، آگاستایا موندال (Agastya Mondal)، ریک برایت (Rick Bright) و لن لیپکین (W. Ian Lipkin)‌

جولایر آگوست ۲۰۲۱‌

ویروس کرونا،کووید ۱۹،سازمان بهداشت جهانی،آبادان خبر،آبادان نیوز 

منبع:اطلاعات