کد خبر: ٢٤٢٢٩   نسخه چاپی  
  • تاریخ درج خبر:1400/12/13-٢٠:٢٨

ابوالفضل امیری

 

آبادان خبر: یک استارتاپ توسعه هوش مصنوعی از فناوری یادگیری ماشینی برای ترجمه گریه نوزادان استفاده کرده است تا هوش مصنوعی بتواند به والدین و نوزادانشان کمک کند به هم نزدیکتر شوند.

نوزادان با انواع گریه‌ها، نیازهای خود را بازگو می‌کنند، اما در مواقعی والدین قادر به فهم دقیق نیاز آنها نیستند و به کمک برای برقراری ارتباط با کودک خود نیاز دارند.

اکنون به گفته یک استارتاپ مستقر در سوئیس و اسپانیا موسوم به "زوندریم"(Zoundream)، این کمک می‌تواند به شکل هوش مصنوعی و یک دستگاه اختصاصی باشد که آنچه را که آنها «زبان جهانی نوزادان»  می‌نامند، ترجمه می‌کند.

"روبرتو ایانونه" مدیرعامل این استارتاپ در مصاحبه‌ای در کنگره جهانی موبایل در بارسلون گفت: هر بار که یک نوزاد گریه می‌کند، چیزی می‌خواهد. ایده شرکت ما از این اصل نشات می‌گیرد که کودکان برای نیازهای مختلف، به اشکال متفاوتی گریه می‌کنند.

اگرچه قرار گرفتن کلمات کودک و هوش مصنوعی در کنار هم ممکن است تصوری از فیلم‌های علمی-تخیلی را به ذهن متبادر کند، اما به نظر می‌رسد دستگاه این استارتاپ خوب عمل می‌کند، البته "ایانون" تاکید می‌کند که این دستگاه به هیچ وجه جایگزینی برای شهود عینی والدین نیست و تنها به عنوان یک نیروی کمکی عمل می‌کند که توانایی‌های والدین را در تشخیص نیازهای کودک افزایش می‌دهد.

وی گفت: دستگاه ما مطلقاً جایگزینی برای نقش والدین در درک نیازهای نوزادان ساخته نشده است، بلکه در واقع راهی برای ایجاد اعتماد به نفس و جلب توجه بیشتر به نحوه گریه نوزاد و نیازهای اوست.

"زوندریم" از نرم افزار یادگیری ماشینی برای تجزیه و تحلیل هزاران ساعت گریه بین المللی نوزادان استفاده کرد. سپس این گریه‌ها را به چهار دسته مختلف تقسیم بندی کرد: گرسنگی، درد، باد معده و میل به آغوش کشیده شدن.

این شرکت توسط "ایانون" در کنار یک دانشمند داده به نام "آنا لاگونا" تأسیس شده است.

"ایانون" توضیح داد: زمانی که برای اولین بار این کار را شروع کردیم، چند دستگاه ضبط صوت ارزان قیمت خریدیم و از برخی والدین خواستیم و حتی به برخی از آنها پول دادیم تا صدای نوزادشان را از نزدیک ضبط کنیم.

وی می‌گوید: این یک فرآیند بسیار وقت گیر بود، اما حداقل یک شروع بود. سپس، به محض اینکه ممکن شد، ما دستگاه خود را توسعه دادیم که اساسا یک ضبط کننده بود که تمام صداهایی را که شامل گریه کودک نبود، فیلتر می‌کرد.

وی افزود: این برای حفظ حریم خصوصی خوب بود و همچنین به این معنی بود که دیگر مجبور نبودیم ساعت‌های زیادی را صرف فیلتر کردن دستی صداهایی غیر از گریه نوزادان کنیم. این روش واقعاً شروع به ارائه برخی داده‌های مهم به ما کرد.

وی همچنین بر نقش علم "نوای گفتار"(Prosody) در رشد اولیه نوزادان تأکید کرد که اساساً توانایی آنها در تشخیص و برقراری ارتباط از طریق آهنگ‌های ملودیک به جای گفتار است. این امر از همان ابتدای رشد و در حالی که در رحم مادر هستند، در آنها ریشه دوانده است. "ایانون" می‌گوید که این زبان، "زبانِ خودِ کودک" است و در تحقیقات شرکت نقشی اساسی دارد.

اکنون قدم بعدی ورود این دستگاه مترجم به بازار است، چیزی که به گفته "ایانون" تا تابستان سال جاری انجام خواهد شد.

"ایانون" در مورد حریم خصوصی کودکان و سوال در مورد اینکه آیا والدین از این کار راضی هستند نیز گفت: والدین عاشق فناوری هستند، چرا که استفاده از این دستگاه بسته به نیازهای والدین متفاوت است. بنابراین همه به دلایل مختلف آن را دوست دارند.

وی افزود: به طور کلی اینطور نیست که والدین هیچ سرنخی از چراییِ گریه نوزادشان نداشته باشند و ندانند که کودک بیشتر اوقات چه می‌خواهد. اما گاهی اوقات اینچنین است، به خصوص برای والدینی که صاحب اولین فرزند خود شده‌اند. در موقعیت‌های دیگر نیز اینگونه است که والدین با خود می‌گویند فکر می‌کنم که می‌دانم فرزندم چه می‌خواهد، اما من همچنان دوست دارم تاییدیه بگیرم.


در میان چالش‌های متعدد برای درمان تومورها، مشکل در رساندن داروهای ضد سرطان به مکان‌ مناسب و در مقادیر مناسب از چالش‌های اصلی است که حال با کمک محققان ایرانی این مشکل در حال حل شدن است.

گروهی از محققان دانشگاه رایس با کمک "امید ویسه" و "امیر جزایری" محققان ایرانی، نوع جدیدی از ایمپلنت را توسعه داده‌اند که با این دو مشکل مقابله می‌کند. به گفته محققان عملکرد این روش بسیار خوب است به طوریکه آنها با آزمایش این ایمپلنت بر روی موش‌ها دریافته‌اند می‌توان ۱۰۰ درصد تومورهای تخمدان موش‌ها را در عرض یک هفته از بین برد.

مهندسان زیستی توسعه دهنده این درمان سرطان، از آن به عنوان یک "کارخانه دارو" یاد کرده‌اند زیرا هنگامیکه دارو در مکان مناسب قرار می‌گیرد می‌تواند به تولید ترکیبات مورد نیاز برای از بین بردن تومورها ادامه دهد. ایمپلنت‌ها از دانه‌های کوچکی به اندازه سر سوزن تشکیل شده‌اند که با سلول‌هایی که به دقت انتخاب شده‌اند و در یک پوسته محافظ قرار گرفته‌اند وارد بدن می‌شوند.

سلول‌های درون این دانه‌ها طوری مهندسی شده‌اند که ترکیبی طبیعی به نام اینترلوکین ۲ (Interleukin 2) تولید کنند و اینترلوکین ۲ نیز سیتوکینی که باعث می‌شود گلبول‌های سفید خون برای مبارزه با سرطان فعال شوند.

سپس آزمایش‌هایی روی مدل‌های موش مبتلا به سرطان تخمدان پیشرفته و سرطان روده بزرگ انجام شد. این دانه‌ها دوباره عملکرد فوق‌العاده‌ای داشتند و تومورهای جوندگان را در کمتر از شش روز از بین بردند. نکته مهم این است که آنها فقط غلظت بالایی از داروها را در محل تومور برده و دارو را تحویل داده و با این کار از خطر سمیت سلول‌های سالم جلوگیری می‌کنند.

امید ویسه، استادیار مهندسی زیستی این مطالعه گفت: ما تنها یک بار از این روش استفاده می‌کنیم، اما کارخانه‌های دارو هر روز دوز را در جایی که لازم است تا زمانی که سرطان از بین برود، تولید می‌کنند. هنگامی که دوز صحیح را تعیین کردیم به چند کارخانه نیاز داشتیم و در نهایت توانستیم تومورها را در ۱۰۰ درصد حیوانات مبتلا به سرطان تخمدان و در هفت حیوان از هشت حیوان مبتلا به سرطان روده بزرگ ریشه کن کنیم.

این پوسته محافظ نقش مهمی نه تنها در عملکرد کارخانه‌های دارو بلکه در ایمن نگه داشتن محتویات آنها نیز ایفا می‌کند. دانشمندان هنگام طراحی این کارخانه های دارو، مراقب بودند که فقط از اجزایی استفاده کنند که برای استفاده در بدن انسان بی خطر هستند. اینترلوکین-۲ همچنین یک درمان مورد تایید سازمان غذا و دارو آمریکا برای سرطان است و تیم تحقیقاتی می‌گوید این فناوری جدید به دلیل توانایی در رساندن غلظت‌های بالا دارو به طور مستقیم به محل‌های تومور، قادر است پاسخ ایمنی قوی‌تری نسبت به درمان‌های موجود ایجاد کند.

علم و فناوری،آبادان خبر،آبادان نیوز،تومور،مترجم گریه نوزاد
نظرات بینندگان
این خبر فاقد نظر می باشد
نظر شما
نام :
ایمیل : 
*نظرات :
متن تصویر: