کد خبر: ٨١٧٤   نسخه چاپی  
  • تاریخ درج خبر:1397/05/26-١٦:١٢

نوشتن یا ننوشتن مساله این است!

 

آبادان نیوز : جهان رسانه همچون سینما، بازیگران و هنرمندان اصلی اندک و سیاهی‌لشکران و علاقه‌مندان بسیار دارد. همه دوست دارندسوپراستار فیلم‌های پرفروش سینمایی شوند اما همای سعادت بر شانه‌ی تعداد کمی می‌نشیند. در رسانه‌های مکتوب هم با شیبی ملایم‌تر با چنین نگرشی مواجه هستیم. خیلی‌ها دوست دارند نوشته‌ای از آن‌ها در مطبوعات منتشر شود و مورد خوانش و قضاوت مخاطبان قرار گیرند اما تعداد نویسندگان همواره از مخاطبان کمتر است! به‌ندرت اتفاق می‌افتد کسی بدون استعداد؛ توانایی؛ دانش و تجربه بتواند در جهان سینما موفق شود. نمودار پیشرفت و موفقیت در رسانه هم بر همان محورهای ذکر شده در سینما بالا و پایین می‌شود. رسانه و مطبوعات، جهانی به وسعت همه‌ی تخصص‌ها و آدم‌ها دارد. همه جور مسئولیت؛ شغل و تخصص در رسانه ممکن است به کار گرفته شود تا محتوایی رسانه‌ای تولید و منتشر شود؛ اما افراد اندکی هستند که تولید کنندگان محتوا و در واقع نویسندگان مطبوعاتی به حساب می‌آیند. یک روزنامه‌نگار، نویسنده و اهل قلم در دنیای رسانه و مطبوعات به واسطه حضور فیزیکی و در واقع هم‌جواری و مجاورتش با کانون‌ها و بسترهای رسانه‌ای؛ روزنامه‌نگار و اهل قلم نیست! بسیارند افرادی که به سالی می‌گذرد و از آن‌ها نوشته‌ای به‌سان یک اثر مکتوب روزنامه‌نگارانه منتشر نمی‌شود و ادعای روزنامه‌نگاری‌شان سقف آسمان را می‌شکافد. افرادی را می‌شناسم که بیش از 20 سال مشغول به فعالیت با عنوان روزنامه‌نگار هستند اما از آن‌ها 20 نوشته‌ی قابل قبول منتشر نشده است. عجیب‌تر آنکه همه‌ی این افراد در توصیف موقعیت خود در رسانه؛ تاکید بر روزنامه‌نگار بودن دارند! با رعایت ادب و احترام به همه‌ی حاضران در یک گروه رسانه‌ای و مطبوعاتی، تلقی حرفه‌ای از روزنامه‌نگار و اهل قلم رسانه‌ای شامل عده‌ی معدودی است که توانایی ذاتی و حرفه‌ای نوشتن برای رسانه‌ها و مطبوعات را دارند و نه همه‌ی حاضران در یک رسانه یا نشریه! کیفیت حضور ما به عنوان یک اهل قلم در دنیای رسانه؛ محدود و محصور به نوشته‌ها و مکتوباتمان است. به عبارتی بهترین قضاوت مخاطب از روی نوشته‌هایمان حاصل می‌شود. حال آنکه کیفیت این نوشته‌ها و مکتوبات اتفاقی حاصل نشده و به دشواری مطالعه و پژوهش و تلاش‌های بی وقفه در نوشتن به دست آمده است. بدون مطالعه و کنکاش در منابع رسانه و ارتباطات؛ و تشخیص اصول، مبانی و قواعد نگارش و فراگیری «درست‌نویسی»؛ تلاشمان برای نوشتن با هر میزان علاقه و استعداد؛ هدر دادن زمان خود و مخاطبان است. در زمانه‌ی پرسرعت و کم‌فرصت کنونی هیچ مخاطبی حاضر به خواندن نوشته‌ای نیست که برایش جاذبه و بهره‌ای آنی یا آتی در پی نداشته باشد. به ویژه آنکه جایگزین‌های بسیاری برای جبران خلأ مطالعه در انواع رسانه‌ها، در دسترس مخاطب است. نویسنده و روزنامه‌نگاری که اهل مطالعه نیست و یا عادت به مطالعه‌ی سودمند ندارد، نوشتنش هم سودمند نیست. از کوزه تهی انتظار تراوش آب نباید داشت، مگر به معجزه! ظرف وجود بسیاری از حاضران در محیط و دایره رسانه چون کوزه مورد اشاره تهی از مظروف آموزه‌های حقیقی و راستین رسانه؛ روزنامه‌نگاری و ارتباطات است. بهترین سنجه و دقیق‌ترین آزمون برای شناخت هنرمندی و مهارت نویسندگان و اهل قلم دنیای رسانه؛ مطالعه، تحلیل و مقایسه‌ی نوشته‌ها و مکتوبات آن‌ها با آثار بزرگان و روزنامه‌نگاران توانمند است! برای مثال سنجش کیفی پنج نوشته آخر هر یک از حاضران و مجاوران حریم رسانه و مطبوعات از باب «رعایت آداب نگارش و درست‌نویسی»؛ «دایره واژگان و خلاقیت جملات»؛ «اهمیت موضوع و سوژه» و ارایه نمره به هر یک از پارامترها می‌تواند بهترین کارنامه کیفی برای اهل فن و باریک بینان این عرصه‌ی دقیق و ظریف باشد. انبوه اشتباه‌های نگارشی، دستوری و تکنیکی و سهل‌انگاری‌های تحلیلی و برداشتی، جای دفاع برای اینکه مدعی شویم همه‌ی حاضران و مجاوران رسانه و مطبوعات در آبادان و خرمشهر افراد صاحب‌نظر، نخبه و دانا به روزنامه‌نگاری هستند، باقی نمی‌گذارد. به جرأت می‌توان مدعی بود تعداد افراد لایق به عنوان روزنامه‌نگار و اهل قلم رسانه‌ای در آبادان و خرمشهر کمتر از یک پنجم کل مدعیان (حاضران و مجاوران) عرصه رسانه و مطبوعات در این دو شهر است. نمی‌توان با آسان‌گیری و چشم‌پوشی از مرزهای حرفه‌ای؛ همه حاضران و مجاوران رسانه و مطبوعات را روزنامه‌نگار و اهل قلم دانست! جدای از آنکه ظلمی بزرگ به اهل قلم راستین است، مولودش ناهنجاری‌های متعدد رسانه‌ای خواهد بود. همان خطای راهبردی که سال‌هاست مدیران روابط عمومی در تشخیص و تمیز روزنامه‌نگار و اهل قلم رسانه‌ای از حاضر و مجاور رسانه در آبادان و خرمشهر مرتکب می‌شوند تا جایی که امروز شاهد به رسمیت شناختن فعالان فضای مجازی در مقام اهالی رسانه و روزنامه‌نگار نزد برخی سازمان‌ها و نهادها هستیم. بی آنکه این فعالان فضای مجازی به صورت ساختارمند و حرفه‌ای، پایبند به اصول اخلاق و قانون مطبوعات باشند! چرا که طبع و ذات رسانه‌ی مجازی به ویژه کانال‌ها و گروه‌های اطلاع‌رسانی، بیگانه با قوانین و قواعد جاری و رسمی رسانه هستند. وقتی بخواهیم نگرش و برداشتمان از رسانه کیفی باشد، سنجه‌هایمان باید از مدل‌های کمی و عددی دور شود. رونق انبوه بسترهای ارتباطات مجازی و تشکیلات شبه‌رسانه‌ای در فضای مجازی جدای آنکه یک فرصت بالقوه ارتباطاتی به حساب می‌آیند در واقع همچون محفلی است برای آنان که از بیم و هراس قواعد «درست نویسی» به دنبال «هر جور نویسی» هستند. بسیاری از مجاوران رسانه و مطبوعات به دلیل آنکه توان و تخصص نوشتن برای مطبوعات و رسانه‌ها را ندارند؛ ضعفشان را در لابلای صفحات، کانال‌ها و گروه‌های مجازی پنهان می‌کنند تا با ارضای نیازشان به خوانده شدن؛ آهسته و سوداگرانه خود را اول فعال فضای مجازی، بعد فعال رسانه‌ای، بعدتر فعال مطبوعاتی و در آخر روزنامه‌نگار معرفی کنند. سیری که در حالت طبیعی با دشواری و تلاش فراوان به گذشت چند سال باید سپری شود. شعار و نقابشان هم می‌شود لفاظی‌های تئوریزه‌ای مانند «روزنامه‌نگاری شهروندی»؛ «روزنامه‌نگاری جایگزین»؛ «روزنامه‌نگاری مستقل»؛ «روزنامه‌نگاری نوین» و از این دست مفاهیم بی آنکه بدانند واقعا اصل ماجرا چیست! برخی از تندروهای ایشان نیز معتقدند باید همان گونه که در دنیای حقیقی محاوره می‌کنیم در دنیای مجازی تولید محتوا کنیم تا به واقعیت جامعه نزدیک شویم و به اعتقادشان این جهان نوین رسانه‌ای است! غافل از آنکه با برداشت‌های سطحی از قواعد روزنامه‌نگاری، تیشه به ریشه زبان معیار می‌زنند و چیزی نمانده که اصالت زبان و موجودیت فرهنگ‌مان با سهل‌انگاری و کوته‌فکری برخی هوس‌بازان به خوانده شدن از میان برود. غافل از آنکه نویسنده و روزنامه‌نگار حقیقی به دنبال ارضای هوس شخصی‌اش هیچ‌گاه دست به قلم نمی‌شود و در پاسخ به منتقد و آزادی‌خواه درونش می‌نویسد. عرصه روزنامه‌نگاری و فعالیت رسانه‌ای رسمی جای بسیاری برای همه دارد؛ اما به هر قلم و اندیشه‌ای اجازه بروز و ظهور را بدون رعایت آداب نوشتن و قوانین رسانه نمی‌دهد. مساله حرفه‌ای، تاریخی و اساسی مطبوعات و رسانه‌های مکتوب همواره این بوده است که چه کسی توانایی نوشتن دارد و چه کسانی ناتوان از نوشتند! چالش تولید محتوا برای مطبوعات، تولید محتوای مکتوب فاخر و سودمند است. بنابر این نوشتن یا ننوشتن مساله این است! پس اگر مدعی روزنامه‌نگاری هستید و توانایی نوشتن به زبان رسانه‌های مکتوب دارید، مطبوعات و رسانه‌های رسمی به شما خوش‌آمد می‌گویند.


آبادان،خبر آبادان،اخبار آبادان،آبادان نیوز،خبرآبادان،اخبارآبادان،آبادان  نیوز

نظرات بینندگان
این خبر فاقد نظر می باشد
نظر شما
نام :
ایمیل : 
*نظرات :
متن تصویر: