ما شاعران با عدم می جنگیم تا بدان هستی دهیم

آبادان خبر _اگر فلسفه و منطق ، انسان اسطوره ساز را از صحنهء عادی زندگی اجتماعی طرد کرد و جادوگران قفل سکوت بر لب زدند و نسل پیغمبران خاتمه پذیرفت؛یا اگر اساطیر قدیمی و اولیه بصورت قصه های قبایل مختلف درآمد و جهان شکلی هندسی و ریاضی و در واقع ((عددی)) به خود گرفت، شاعر که گوئی در خود رسالتی ابدی و بدوی می دید،بمقتضای زمان و مکان و حالات مختلف اجتماعی هر لحظه به شکلی درآمد ، تغییر لباس و قیافه داد ، اما در میان ابدیت و بدویت عواطف و غرائز زیست و در واقع اسطوره سازماند، چرا که قدرت تخیل و تصور همیشه با شاعر بوده و اشیاء همیشه در اطراف او بوده اند.

منتها شاعر روزی در جنگل و عار زیسته و روزی دیگر چشم بر دریا دوخته است؛در عصری دیگر ، شاعری بر فراز تپه ای ، معبدی گلی ساخته است و باز در دورانی دیگر ، شمایل معشوق خویش را با واژه های ساده بر پوست آهو تصویر کرده است و در عصری نزدیکتر بما فریاد برآورده : 

                         ببرم این درشتناک بادیه _ که گم شود خرد در انتهای او 

        و بالاخره در همین عصر ، ((فروغ فرخ زاد)) شده، گفته است :

                       در تمام طول تاریکی 

                     سیر سیرک ها فریاد زدند:

                        ماه ، ای ماه بزرگ 

در شعر گفتن نوعی بازگشت وجود دارد بسوی دوران کودکی شاعر ، و نیز به سوی دوران کودکی انسان . شعر ، رقص شورانگیز و پاک و پر تصویری است در میان باغ تنهایی انسان با طبیعت .

شعر نوعی برقص برخاستن است در میان اشیاء بوسیله کلمات و ((لوچی)) شاعر و سردار چینی که در حدود 1660 سال پیش کشته شد ، سخنی درباره شاعران ذکرش در اینجا بی مناسبت نیست:

                                ما شاعران با عدم  می جنگیم تا بدان هستی دهیم

                                       مشت بر دروازه سکوت می کوبیم تا موسیقی پاسخگوئی بشنویم 

                                       ما فضای بیکران را در یک وجب کاغذ می فشریم

                                      و از فضای دو انگشتی قلب ، سیلابی بیرون می ریزیم

((لوچی)) در همین شعر می گوید :((شاعر کسی که آسمان و زمین را در قفس قالب می اندازد.)) 

شاعر،شعر،اسطوره،فلسفه،منطق،اخبار آبادان،آبادان خبر،آبادان نیوز